Ogolem lepiej pracuje mi sie u siebie przy biurku albo juz w ogole na lozku. Niestety, ostatnie tygodnie szalonego pisania prac przeroznych spowodowaly ze zaniedbalam swoj pokoj (z wyjatkiem obsesyjnej wrecz obserwacji resztek mojego kwiatka) i wczoraj stwierdzilam ze atmosfera w nim przestla sprzyjac kretywnemu mysleniu i wytwarzaniu prac pierwszej klasy. Pewnie myslicie sobie - moglabys zlapac za odkurzacz i posprzatac albo chociaz poodkladac wszystko na miejsce. Owszem, moglabym. Ale to jest tak fantastyczna wymowka zeby sie nie uczyc, ze gdybym to zrobila prokrastynacja zyskalaby nowa definicje i osiagnela calkiem nowy nieznany jeszcze dotad swiatu poziom. Zeby sie nie uczyc ... posprzatalam swoj pokoj? Coz, robilam to juz nie raz, ale jeszcze nie na taka skale. A poza tym mam ogromna ochote zrobic generalny porzadek razem z szafa, polkami i oknami. Tak mnie do tego wczoraj ciagnelo, ze sie spakowalam i ucieklam do Guru.
Dzisiaj tez postanowilam omijac moj pokoj. Wroce tam wieczorem, kiedy bedzie za ciemno na generalne porzadki. Tak oto wyladowalam w bibliotece. Tutaj nie mam nic co moglabym posprzatac a pracujace dookola tlumy powoduja ze wstyd mi zajrzec na facebooka (chociaz przez chwile tam bylam - pokusa byla za silna). Juz chcialam poukladac na biurku ulotki, kiedy przyszla obsluga bibliotecznej kawiarnii i wszystko zabrala i wyrzucila do kosza. Zostal tylko moj laptop i moje notatki (juz poukladane, bo ulozone pieknie, chronologicznie w zeszycie).
I wiecie co? Wytworzylam dokladnie to co wytworzyc mialam. 1500 slow w niecale trzy godziny (razem z czytaniem i szukaniem!). W sumie mam juz 3 500 ktore jest mi potrzebne na piatek. Jutro tylko je zredaguje i sformatuje i ... voila. Moge sprzatac swoj pokoj do woli. Nie moge sie doczekac.
Z serii starych zdjec:
(wrzesien 2006)
1 komentarz:
prokrastynacja w formie sprzątania/prania to dla mnie normalka. ;)
Prześlij komentarz